زندگی پیش رو

اخیرا درگیر این شدم که دانشگاه چی به من اضافه کرده و چه استفاده هایی از این ابزار ها و معلوماتم میتونم بکنم..
ترم قبل یعنی ترم پنجم دانشگاهم با تیمی از دوستام، برای درس تحلیل و طراحی سیستم ها یک پروژه زدیم.. من و یکی دیگه از بچه ها بخش بک اندش رو زدیم و حقیقتا از کار کردن توی پروژه خیلی لذت بردم. این شد که به این فکر کنم که چیزهایی که یاد گرفتم رو توی بازار کار حالا چه به عنوان کارآموز، چه به عنوان نیروی جونیور استفاده کنم و ارتقا بدم..
اینجا اون نقطه ایه که رزومه ات رو برای کلی شرکت میفرستی و چند تا مصاحبه میگیری و خب.. حداقل برای من اینجوری بود که توی هر مصاحبه فهمیدم چه بخشی رو کم دارم! از اول هم برای اضافه کردن به دانشم دنبال کار خارج از دانشگاه بودم، ولی خب فکر کنم اون دانش و سواد اولیه ام در حد قبول شدن نبوده
اولین حسی که به آدم دست میده، احساس ناکافی بودن و بهینه مصرف نکردن زمانی که داشته است.. خود این حس شاید خوشایند نباشه، اما خوبیش اینه که بعدش هدفمندتر به سمت هدفت حرکت میکنی.. و البته که الان میدونی چه چیزهایی برای شروع یه کار حداقلی کم داری، در حالی که قبلا نمیدونستی..
همین دیشب بود که یه جمله خوندم که یه چیزی شبیه این میگفت: توی کوه نوردی اگه ناامید شدی راهی که اومدی رو نگاه کن و اگه به خودت مغرور شدی، راه باقی مونده رو نگاه کن
به نظرم این تلاش برای پیدا کردن کار یه جورایی محک زدن این که چند مرده حلاجم بود و باعث شد بتونم راه باقی مونده رو دقیق تر ببینم.
فارغ از نتیجه، چیزی نمیتونه جلوی آدم رو برای پیشرفت بگیره.. ما همیشه در حال حرکتیم، فقط گاهی بین راه وایمیستیم و میسنجیم که تا کجا اومدیم و چقدر درست رفتیم :)

نوشته شده در تاریخ 21/11/1400

• 2022 3
• 2020 7
• 2019 6